کسی را دوست داشتن بدین معناست که روحش را از او بگیری و به او در ازای همین ربایش،بیاموزی روحش تا چه حد بزرگ، زوالناپذیر و روشن است.
همهی ما از همین رنج میبریم: عشق، روح ما را به اندازهی کافی نیده است.
از نیروهایی رنج میبریم که درونمان محبوس ماندهاند. نیروهایی که هیچکس قادر به غارتشان نیست تا آنها را بر ما کشف کند.
کریستین بوبن
درباره این سایت